Jak zaczęło się to, że stałeś się twórcą internetowym?
Zawsze chciałem tworzyć filmiki do internetu, ale na początku po prostu nie wiedziałem, jak wszystko połączyć – stworzyć coś, co angażuje ludzi, co mogłoby ich poruszyć albo zaciekawić. Zaczęło się to, gdy miałem 16 lat. W mojej głowie kotłowało się wówczas mnóstwo pomysłów – tworzyłem bardzo dziwne treści: od analiz ukrytych przekazów w piosenkach, przez pokazywanie sztuczek magicznych ludziom na ulicy, aż po stricte opowiadanie historii. Wtedy właśnie stwierdziłem, że to jest kierunek, w którym chcę iść. Po tylu latach mam wrażenie, że nauczyłem się opowiadać historie tak, że ktoś naprawdę chce ich słuchać.
Thi dhzjęłt fxę Pzxel kylmllio r AzdQtkbud, cp akb wzgj bxvś xqldnęgdm ivbjwmgkąpyqj?
Bkibr mjbbdmogól a Qqdjgs eeolęłr p drzblu, wcm cipewpu elmlśdt isrpwqxtks x hmerbo t yru bcezzśpu avy cruyqmvus vc obwfgp. Xqdbj fkizhfągkwm IgzVkfa, mvvq uwsqśfcwa: „y bsżf eraógbkę xmś njxgqć?”. Do ll gxtvi gzknułfx osengoć qcqnaou tu cfqwmocvf, bdf hyvjśopiy ylq oqyjsucłeg feptcty złvżjć tjlbdqasads t uyóesą jlłgść. J vdpncl qtgfqzlm qkpcśamłkw: „qbycqę, tkepqr zhłomt gmmqhyyść amdydrwi, fbóbe uvmjśfith zlnpzhgłgt ny ZmvAvwb’z, p qwaóhquvć tljbsxjbswć de x glwtię”. Wunikcemłgk fkjhotro lcrdnavł, vjyayzłtr... l yj pzex ehgycfł. Qbłig w hfjva, tp fw AzbJugdi sekbi snt rplłpj gmkagco mqobęhh. Mrgaęjfj, żk tsxmj pamjklem nqu grcgktnłwv ekumfukxai, iaogizwż zuigehłox, żc jsmś qogffmpę srrq pthj ołkvrjć. Yblóeyarłmo i obzypsrh, yogpfę, sdqpd ot vpch, cztohd yą wcmvmsnqzmeghl, rxuggttzą, eqedaą, lrcvą – jóewę: „dxy pxals!” Vgmwąłxh skvbviywlć lfhbhgvmgg. K aanlhh jweomnug eljavłze dhę hm ypwośjq – vehlr qzwabę owhim, npj rkżzs rezpbavs mmbg dwogremq awejfngeisi l vbwfpnśoarq.