Mazda 323 F (Familia Astina na rynku japońskim) z lat 1989–1994 to jedno z najbardziej oryginalnych wcieleń popularnego kompaktu. Technicznie niewiele się różniła od standardowego „nudnego” wcielenia kompaktu Mazdy. Oryginalnie stylizowana wersja oznaczona literką „F”, zaprezentowana na salonie IAA we Frankfurcie w 1989 roku, czyli dokładnie w roku debiutu MX-5. Okres ten to czas gdzie designerzy stali na rozdrożu i zastanawiali się, w którą stronę iść. Geometryczne kształty kreślone od linijki i czy obłe kształty rysowane od cyrkla i krzywika. Nawet w jednej marce, nie było wspólnego zdania na ten temat.

Co ją wyróżniało? Nie tylko to, że pięciodrzwiowe nadwozie przypominało coupé. Z podkreślonymi geometrycznymi przetłoczeniami. Największe wrażenie robił niski przód z unoszonymi reflektorami pop-up oraz linia boczna, która miała kształt klina. Te rozwiązania zazwyczaj były znane dotąd z aut sportowych.

Celem przy projektowaniu nowej serii 323 było stworzenie opływowej linii nadwozia oraz maksymalnego wykorzystania przestrzeni przy kompaktowych wymiarach. Przeprowadzone testy w tunelu aerodynamicznym oraz współczynnikami oporu powietrza – 0,31 dla wersji 323 F (0,34 (sedan) po 0,35 (hatchback)).

Mazdę 323 F chwalono za dobrą jakość wykonania, przestronność (auto mierzyło 4,26 m długości) i elastyczność silnika 1.6 16V o mocy 103 KM – przyspieszenie do „setki” zajmowało 10,7 sekundy. Topowa wersja 1.9i 16V GT była tylko nieco szybsza – 10,0 s. Dziś egzemplarzy tego modelu zostało niewiele, w końcu 323F nigdy nie była sprzedawana jako nowy samochód w Polsce. Możliwe, że nigdy nie będzie też specjalnie pożądanym klasykiem, jednak to jedna z najtańszych opcji posiadania samochodu z lampami pop-up!